Κάπου βόρεια στην Ελλάδα υπάρχει η Θράκη, η Ροδόπη κι η πόλη της Κομοτηνής. Στην Κομοτηνή ζουν πολλοί άνθρωποι γύρω στις 50.000 και μεταξύ τους υπάρχουν κι ανάπηροι, οι οποίοι όμως έχουν μια ιδιαιτερότητα. Ενώ είναι ανάπηροι κυκλοφορούν άνετα στην πόλη τους, πράγμα σπάνιο όταν είσαι ανάπηρος στην Ελλάδα.
Πως έγινε αυτό;
Το 2002 μια παρέα φίλων, αναπήρων και μη αναπήρων, παρατήρησε ότι δεν υπήρχε μια ενωμένη και δυνατή φωνή για να διεκδικήσει υπέρ των δικαιωμάτων για ισότιμη πρόσβαση όλων των κατοίκων. Έτσι δημιουργήθηκε ο Σύλλογος «Περπατώ» με το όνομα του να προέρχεται από το παραλλαγμένο παιδικό τραγούδι «περπατώ περπατώ μες στην πόλη όταν τα εμπόδια δεν είναι εδώ». Αυτή η παρέα φίλων εισακούστηκε και κατάφερε να κάνει την Κομοτηνή τόσο προσβάσιμη που 18 χρόνια μετά βραβεύτηκε από την ευρωπαϊκή Κομισιόν στο EU Access City Award ως πόλη που είδε την προσβασιμότητα σαν μια ευκαιρία.
Ωραία ιστορία ε; Πως το κάνεις όμως αυτό να μείνει;
Είμαι ο Σπύρος, ο συντάκτης αυτού του άρθρου, κι είμαι 25 ετών και 25 χρόνια ανάπηρος. Έχω μια εμπειρία δηλαδή. Έχω μεγαλώσει στην Κομοτηνή, έχω πάει εδώ σχολείο και παρατηρώ ανέκαθεν τους ανθρώπους. Κυρίως σε αυτούς που είναι στην γενιά μου παρατηρώ μια διαφορά μεταξύ των πρώην συμμαθητών μου ή φίλων μου και των υπολοίπων. Οι μεν είναι άνετοι γύρω από οποιονδήποτε ανάπηρο και οι δε κομπλάρουν και νιώθουν άβολα. Οι συμμαθητές μου ξέρετε, κυρίως στο δημοτικό με θυμούνται όχι ως κάποιον που έλεγε μάθημα μες στην τάξη αλλά ως αυτόν που έπαιζε πολύ καλά το «αγαλματάκια αγαλματάκια στην σειρά» (ναι, αυτό από το squid game) γιατί ούτως ή άλλως ήταν τετραπληγικος άρα και ακίνητος.
Η ομάδα του HIGGS πριν ένα χρόνο πρότεινε στον Σύλλογο Περπατώ την συμμετοχή του στο πρόγραμμα Advocacy for Good, του Active Citizens’ Fund και εμείς σκεφτήκαμε να συνηγορήσουμε υπέρ των αναπήρων παιδιών.
Η ιδέα μας;
Η ένταξη των παραολυμπιακών αθλημάτων στο εγχειρίδιο της γυμναστικής του γενικού σχολείου. Με αυτόν τον τρόπο οι ανάπηροι μαθητές θα μπορούν να συναναστρέφονται κοινωνικά ως παιδιά, δηλαδή να παίζουν, με τους μη ανάπηρους συμμαθητές τους. Δοκιμάσαμε 15 φορές αυτήν την ιδέα σε γενικά σχολεία της περιοχής και σε 375 μαθητές και μαθήτριες 4-17 ετών. Με τα πολύ θετικά αποτελέσματα αυτών των δοκιμών, στοχεύουμε σε ένα σχολείο που η γυμναστική θα χωράει όλα τα παιδιά. Μέσα από το Advocacy for Good είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε το τι κάνουμε ως τώρα στον «Περπατώ» και να δούμε πως μπορούμε να το πάμε λίγο πιο πέρα, να βελτιωθούμε. Στις 15 επισκέψεις σε σχολεία, συνειδητοποιήσαμε ότι τα ανάπηρα παιδιά στα γενικά σχολεία παίρνουν σε συντριπτικό ποσοστό απαλλαγή από το μάθημα της γυμναστικής και δυσκολεύονται να συμμετέχουν. Και τέλος, ξέρουμε και επιβεβαιώσαμε ότι η λύση δεν είναι τα ειδικά σχολεία, γιατί τα παιδιά δεν πρέπει να διαχωρίζονται, αλλά να παίζουν όλα μαζί στο ίδιο προαύλιο.
Δείτε τι βίντεο εδώ.
